Äåòàëüíàÿ èíôîðìàöèÿ îá èçäàíèè

Jeroen Janssen leefde en werkte in Rwanda. Hij gaf er les aan de kunstschool van Nyundo, voor de hel er in 1994 losbrak: Tutsi’s vermoorden Hutu’s en omgekeerd. Twintig jaar na zijn overhaaste vlucht uit het verscheurde land volgt hij het spoor terug om in poëtisch proza, ondersteund door niets verhullende portretten van hen die met veel geluk het vege lijf hebben kunnen redden, klaarheid te krijgen in de dramatische racistische gebeurtenissen van de jaren negentig van de vorige eeuw. Hij het spoor terug op zoek naar de plaatsen en de mensen die voor eeuwig in zijn geheugen gegrift staan. Hun portretten en ervaringen vormen de basis voor deze graphic novel. De titel «Abadaringi» verwijst naar de lokale benaming voor ceux de l—Ecole d—Art. Deze mensen, vaak oud-leerlingen van Jeroen, spelen de hoofdrol in dit boek. Vandaag zijn ze leraar, ambtenaar, kok of kunstenaar, maar allemaal delen ze een verleden aan de school van Nyundo. Dit is hun verhaal.